Translate

czwartek, 30 maja 2013

Diagnostyka i rozpoznanie

SM jest chorobą, która może przez wiele lat nie dawać żadnych objawów, stąd też bardzo trudno ją rozpoznać w początkowym etapie. U ponad 25% chorych pierwszym objawem jest pogorszenie lub zaburzenia widzenia oraz zmiana czucia w kończynach. Czynnikiem wyzwalającym pierwszy rzut choroby jest najczęściej zwykła wirusowa infekcja, np. katar. Ostateczna diagnoza stawiana jest na podstawie widocznych zmian w mózgu, wiąże się to jednak z zaawansowaną postacią choroby.

Aby różnicować schorzenie w kierunku stwardnienia rozsianego, osoba musi w wywiadzie opisać dwa rzuty choroby związane z drastycznym pogorszeniem przewodzenia nerwowego. Każdy z nich powinien trwać minimum 24 godziny, a odstęp między nimi nie powinien być mniejszy niż 30 dni. Następnie wykonuje się badania kliniczne, których wyniki ocenia się kryteriami McDonalda. Analizują one dwa najważniejsze aspekty jednostki – wieloogniskowość i rozsianie zmian w czasie. Jeśli jednak pacjent przebył tylko jeden rzut choroby, to potrzebne są badania dodatkowe.

Do najczęściej stosowanych badań klinicznych przy diagnostyce stwardnienie rozsianego zalicza się:

rezonans magnetyczny mózgu i rdzenia kręgowego (MRI) – w tym badaniu unaocznia się strukturę mózgu na zdjęciach, dzięki czemu można zaobserwować zmiany zapalne w obrębie istoty białej, przyjmują one na obrazie rezonansu postać jasnych, rozsianych plam; MRI ma możliwość ukazania zmian, które nie dają jeszcze objawów klinicznych, jest także wskaźnikiem zwracającym uwagę na przewlekłą postać choroby;
badanie płynu mózgowo-rdzeniowego – wykonuje się punkcję lędźwiową, a pobrany tą drogą płyn bada na obecność przeciwciał, które są charakterystyczne w przebiegu SM. Są to tzw. prążki oligoklonalne, produkowane przez pobudzone tkanki wewnątrz układu nerwowego;
potencjały wywołane (wzrokowe, pniowe i somatosensoryczne) – badanie to może wykazać zaburzenia przewodzenia impulsów nerwowych;
testy na obecność przeciwciał – to testy wykazujące obecność immunoglobulin we krwi, które są skierowane przeciwko białkom mieliny;
tomografia optyczna siatkówki – pokazuje zmiany zachodzące w obrębie narządu wzroku w trakcie choroby, a także obrazuje postępy leczenia;
diagnostyka różnicowa – stwardnienie rozsiane może dawać podobne objawy, co szereg innych chorób neurologicznym lub autoimmunologicznych, które należy wykluczyć przy rozpoznaniu. Są to m.in. infekcje ośrodkowego układu nerwowego, ostre rozsiane zapalenie mózgu i rdzenia, zapalenie naczyń mózgowych, udar mózgu, guzy mózgu, chłoniaki, naczyniaki jamiste, pierwotny zespół antyfosfolipidowy czy toczeń układowy trzewny.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz