Rokowania w przebiegu stwardnienia rozsianego są bardzo zróżnicowane, związane jest to z rozległymi zmianami zachodzącymi w przebiegu choroby, a także z czynnikiem ją wyzwalającym. Wpływ ma także wiek, płeć, rasa i moment postawienia diagnozy. W połowie przypadków SM prowadzi po wielu latach do śmierci. Średnia długość życia ludzi chorych jest porównywalna do zdrowych, drastycznie natomiast zmienia się jakość owego życia. Dlatego aż 15% chorych umiera w wyniku samobójstwa. Względna poprawa zdrowia i borykania się z chorobą jest możliwa dzięki stosowaniu coraz nowocześniejszych terapii, nie są one jednak w dalszym ciągu wystarczające.
Wskaźnikiem dobrego rokowania są zaburzenia widzenia i czucia, natomiast trudności z chodzeniem mogą zwiastować szybciej rozwijająca się chorobę. Związane jest to oczywiście ze stopniem uszkodzenia mózgu i rdzenia kręgowego. Niespodziewanie dobry obraz daje szybkie postępowanie początkowych objawów, ponieważ charakteryzują się one równie prędka regresją. Jeśli chory skarży się tylko na jeden objaw, także może to świadczyć o łagodniejszym rozwoju schorzenia. Jedna trzecia chorych jest zdolna do pracy po 15–20 latach choroby, a 15% nie doświadczy drugiego rzutu, stąd po 10 latach te osoby będą funkcjonować jako zdrowe lub tylko lekko upośledzone.
W przypadku postaci pierwotnie postępującej i postępująco-nawracającej zauważalne jest szybkie pogorszenie zdrowia oraz funkcjonowania organizmu. Wiąże się to przede wszystkim z utratą wzroku bądź władzy w kończynach już po 6–8 latach choroby. W przebiegu postaci remitująco-nawracającej także po pewnym czasie dochodzi do poważnej niepełnosprawności, ale okres ten wydłuża się dwu, trzykrotnie i wynosi średnio 20 lat. Natomiast w tym przypadku szybciej zauważa się upośledzenie funkcji poznawczych. Utrata zdolności logicznego myślenia, percepcji, pamięci krótkotrwałej, depresja czy zaburzenia w kojarzeniu zależne są od momentu wystąpienia choroby – im szybciej się ujawni, tym zmiany postępują wolniej.
Gwałtowniej pogarsza się stan zdrowia mężczyzn, chorują oni jednak trzykrotnie rzadziej.
Co druga osoba poruszająca się na wózku inwalidzkim jest chora na stwardnienie rozsiane.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz